w pewnym momencie w Yacuce pojawił się pewien młody awanturnik i płomienisty mówca zwany Pellonem. Przybył on do kraju ze swoją bardzo dużą bandą awanturników, którzy dotąd byli po prostu oddziałem najemnego wojska. Zachowywali się sensownie, nie byli niemili, nie łamali prawa, ale za to byli bardzo, bardzo głośni. Stanowili dla wielu młodych ludzi kontrast wobec konserwatywnych, religijnych rodziców i wydawali się fajni. Przybyli z różnych stron świata więc opowiadali o dalekich zwyczajach, uczyli młodzieńców sztuk walki z dalkich stron, organizowali turnieje i zawody. Dla młodzieży Yacuckiej byli więc ciekawym wzorcem. 

​

Po krótkim czasie Pellon dogadał się kilkoma szlachcicami w sprawie przewrotu. Przeforsowali oni u króla zorganizowanie porządnej armii a na czele oddziałów postawili ludzi Pellona. Wojska zostały więc uformowane z energicznych, zarażonych liberalnym myśleniem Pellona młodzieńców. 

​

Wkrótce doszło do kilku dantejskich scen. Wojsko, na czele ze świeżo mianowanym Marszałkiem Pellonem, zaatakowało kilku wiodących, najbogatszych szlachciów i wyrżnęło ich rodziny, majątki skonfiskowało. Wszystko stało się jakby samowolnie. Reakcja króla spotkała się z niewzruszeniem Pellona, który posiadał posłuch dużej armii. Władca postanowił ratować życie i abdykował. Ogłosił że nazjutrz ogłosi następcę ale - obawiając się egzekucji - uciekł w nocy. Został jednak dyskretnie zamordowany przez ludzi Pellona. Ten ostatni następnego dnia oficjalnie poślubił królową która miała z królem małego synka, niemowlę. Pellon pozostawił koronę królowej, samemu pozostając Marszałkiem, co w oczach jego popleczników było dowodem wiary w wolnościowe idee które głosił. Pellon wprowadził świeckość państwa, zniósł podatki dla każdego poniżej 30 roku życia, żeby stymulować przedsiębiorczość młodych, zmienił także symbole narodowe usuwając z nich Arednaby i korony a narodowy symbol X, wywodzący się z tradycyjnego przywitania (ręce skrzyżowane na piersi i ukłon) zamienił na skrzyżowane miecze.

​

Oczywiście nastąpiło także czyszczenie historii. W niewyjaśnionych okolicznościach doszło do podpalenia królewskich archiwów a także mordów na duchownych Arednabizmu. 

​

Swoim żądnym wojny poplecznikom zagwarantował też satysfakcję z łupów. Dokonał grabieży sąsiedniej Sviohny, kompletnie ją rujnując. Podczas wojny ze Sviohną zginęło wiele oddziałów, ale te które przeżyły wzbogaciły się na zrabowanych dobrach, po czym zostali zwolnieni ze służby i otrzymali ziemie w zależnej od teraz od Yacuki Sviohnie. Pellon zaś reformował armię na taką która wystarczała mu do utrzymania władzy a sama w utrzymaniu była niedroga. Zorganizował regularne oddziały głównie pikinierów i lekkiej jazdy. 

​

Podpisał również umowę z Vukuhną, który od teraz produkował dla państwa masową broń. Właściwie to sam mistrz nie kalałby się masową produkcją, do tego wyznaczył prostych kowali którymi zawiadywał jeden z jego uczniów.

​

A teraz do życa prywatnego Marszałka. Widzicie... był pewien przydomek który krążył za Pellonem od paru lat. Brzmiał on "Zhańbiony" i odnosił się do historii w której Pellon, jeszcze wówczas bandzior w Rigganie zaatakował słynną najemniczkę, Sivię Huakarosuto, córkę słynnego Terosoto "Hekariego" Huakarosuto, i - nie wiedząc że dziewczyna jest tym kim jest - próbował ją zgwałcić. W akcie obrony i z niemałą dozą satysfakcji, Sivia zadała mu fatalne cięcie.

​

Tak, Pellon jest gorzej niż wykastrowany. Jest haniebnie okaleczony. Mimo to, dzięki pomocy pewnego {CENZURA, TOP SECRET} udaje mu się pozyskać swoje nasienie i zaaplikować go swojej nowej żonie - Królowej. Tak rodzi się syn, który wzrasta ze swoim starszym bratem. Obaj chłopcy są nieświadomi że mają różnych ojców. Matka umiera przy porodzie a dwaj królewicze rosną na przyszłych władców Yacuki. Pellon kocha swojego syna i nawet nauczył się kochać tego nieswojego. Jedynym co go męczy jest decyzja - któremu z nich przypadnie władza. Czy pokrewieństwo jest decydujące? Czy może powinien zwrócić uwagę na inne cechy przy wyborze następcy. Na razie korona królewska leży w sali koronacyjnej na zamku i czeka.