Niezwykły naród o bardzo ciekawej historii. Początkowo zamieszkiwali góry i jedyną interakcją z innymi był handel wydobywanymi przez nich metalami. Po spotkaniu Sinarsalów z południa Geobenici zaczęli bardziej zwiedzać kontynent. Dzięki swojemu położeniu geograficznemu mogli spływać w dół rzek w stronę aż trzech zlewisk. Dzięki temu zdominowali najpierw okolice rzek skieorwanych na południe, północ i zachód, a następnie - dzięki rozwojowi w tworzeniu narzędzi rolniczych - rozprzestrzenili się na duże regiony. 

 

Wtedy też rozpoczęło się trudny związek z Sinarsalią, która stanowiła dla nich zarówno najsilniejszego przeciwnika jak i najlepszego kontrahenta. Sinarsalia i Geobenia trwały w perfekcyjnej symbiozie, jednak rywalizowali o ziemię.

​

Pierwsza otwarta wojna z Sinarsalią poskutkowała zajęciem dwóch z czterech geobeńskich księstw. Po podpisaniu traktatu, którego Geobena potrzebowała by stanąć na nogi i przygotować się do odbicia terenów macierzystych, kraj został zaatakowany ponownie, tym razem z północy. Rozpoczął się długi okres podbojów ze strony Gvany. To Gvana stała się najgorszym wrogiem Geobenów. Norsenia zaproponowała mediacje w rozmowach pokojowych. Za gwarancję stabilizacji oddali sporą część zachodniej Geobenii. Gdy już niewiele z wielkiego kraju pozostało, przyszło najgorsze. 

​

Pierwszy Kongres w Mulranie pozostawił Geobenię z zaledwie dwiema prowincjami i bez własnej stolicy. Aby uniknąć dalszych podbojów, Geobenici zwrócili się do sąsiadów, Norsenów o oficjalną ochronę i stali się częścią ich Arcyksięstwa. 

​

Obecnie wszystkie cztery księstwa dawnej Geobenii są podzielone. najcenniejsze, ze stolicą narodu, wciąż należy do Sinarsalii, ale posiada pewną niezależność. Pozostałe trzy wcześniej należały do rodu Vessex, ale rozpadły się na rządzone przez trzech krewnych. Gregorego Vessexa, Bertoga Mubarka i Jana Badyna Aleksańskiego.